- Bra-ma! Parobcy pootwierawszy gęby ważyli sobie w myśli Jeronimowe słowa, jak tam którego było rozumienie, dziewki znów wzdychać zaczęły. 26 Cyprian Norwid Proza: Cywilizacja I Znajomy mój młody uwagi mi robił, że żaglowym lepiej okrętem przepływać Oceanu przestrzeń. Grad kul sypała artyleria konna pruska, stojąc na prawym brzegu rzeki, w młodą piechotę polską. Czy kiedy goni? Jeżeli zostałaby wyrzucona ze statku, a znalazłby ją jakiś uczciwy obywatel, podniósłby ją; znalezisko swoje zaniósłby do komisariatu policji, a tam zapoznano by się z treścią pisma mającego dostarczyć informacji o położeniu dwóch ofiar Robura Zdobywcy. Pamiętałam tylko numer do was, więc zadzwoniłam - tłumaczyła nam i jednocześnie prowadziła do siedzącego w kucki mężczyzny. Na wieżę teraz patrzą wszyscy. - wykrzyknęła. Król czekając długo na niego w stolicy! Dom jak zastał po rodzicach, tak religijnie zachował, nic w nim nie ruszył, nie zmienił, a choć widział piękniejsze, choć mógł mieć wygodniejszy, cenił w nim ostatnią żywą pamiątkę tych, co go jedni prawdziwie kochali, a których już na świecie nie było. Zbiorowiska ludzi bezdomnych to piekło, które Jezus zwyciężył, a ludzie je sobie odbudowali. Potem zaraz w pierwszej chwili skoczył był ku córce wyciągnęła. Na próżno po kilkakrotnie w różnych czasach skakał [wojewoda] przed szlachtą nowogródzką: ona zawsze przy księciu Radziwille niezachwiana stała jak mur. Był naprzód w drezdeńskiej akademii, gdzie z niewielkim geniuszem, lecz z miłością sztuki szczególniejszą, wielkie zrobił postępy w stosunku do tego, co mógł zrobić i co mu okoliczności pozwalały. Gdy bowiem ku wieczorowi przywieziono trumnę z miasteczka, zebrało się na pogrzeb Ślimakowej takie mnóstwo ludzi, jakiego najstarsi nie pamiętali w okolicy. - Wyszedł z łodzi i rozglądał się; wciąż ten sam upał, ta sama jasność. – Trzymaj krok! Słuchał uważnie, a potem patrzył przez chwilę na ziemię. Lecz Marcjan wtrącił się do rozmowy i rzekł: –Ojcu najmilsze Teci usługi,miłuje ją też najwięcej,w czym mu się dziwić nie można. Jak zobaczył schodzący z góry wioskę i rozpoznał chatę swoją, ogród, starą gruszą na ogrodzie i cerkiew z zielonym dachem, to mu serce silnie zabiło i czegoś ścisnęło, aż mimowolnie westchnął. On jest wielkim mędrcem, tylko potrzebuje pieniędzy i jest bardzo ambitny. Lecz zanim skończył, drzwi się otworzyły i żołnie– rze wprowadzili Kmicica. Gdy wróci, niech mu pani dobrodziejka oświadczyć raczy, że mam do niego wedle konsternacji interes wielki, bardzo wielki. Nic nie mówiła, a wzrok jej błąkał się po wieczornym krajobrazie. Przeglądy polityczne i korespondencje z kraju czerpią obiedwie z gazet lwowskich, głównie zaś z „Gazety Narodowej”, skutkiem czego zdarza się często, że tenże sam artykuł podają obie jednego dnia.